De Sustainable Development Goal 12 (SDG 12), opgesteld door de Oorganisatie van de Verenigde Naties (VN) Het doel is om duurzame productie- en consumptiepatronen te garanderen. Dit doel is een integraal onderdeel van de Agenda 2030, die streeft naar een evenwichtige, sociaal inclusieve en ecologisch verantwoorde mondiale ontwikkeling.

SDG 12 gaat in op de belangrijke uitdagingen waarmee we momenteel worden geconfronteerd in verband met niet-duurzame consumptie en negatieve gevolgen voor de productie. Statistieken benadrukken de urgentie van actie: dagelijks wordt 1,3 miljard ton voedsel verspild, wat resulteert in aanzienlijke verliezen aan hulpbronnen en het verergeren van de honger in de wereld. Bovendien genereert het gebruik van energiezuinige lampen een jaarlijks verlies van ongeveer 120 miljard dollar, en hebben ruim 1 miljard mensen nog steeds geen toegang tot schoon water, een basisbehoefte voor een gezond leven.

Deze statistieken weerspiegelen de onhoudbaarheid van de huidige consumptiepatronen en de druk die zij uitoefenen op de natuurlijke hulpbronnen van de planeet. Nu de wereldbevolking in 2050 naar verwachting uit 9,6 miljard mensen zal bestaan, zijn de uitdagingen zelfs nog groter, aangezien er ongeveer drie planeten nodig zijn om de huidige levensstijl in stand te houden.

Om deze uitdagingen het hoofd te bieden, is het essentieel om duurzame benaderingen van productie en consumptie te hanteren. Dit omvat onder meer het terugdringen van voedselverspilling, het bevorderen van hernieuwbare energie en energie-efficiëntie, universele toegang tot schoon water en elementaire sanitaire voorzieningen.

De transitie naar duurzame productie- en consumptiepatronen draagt niet alleen bij aan het behoud van natuurlijke hulpbronnen, maar biedt ook economische kansen, een betere levenskwaliteit en minder ongelijkheid. Door meer verantwoorde praktijken is het mogelijk een evenwicht te bereiken tussen de behoeften van de huidige en toekomstige generaties.

Het is essentieel dat overheden, bedrijven, het maatschappelijk middenveld en individuen concrete maatregelen nemen om SDG 12 te implementeren. Dit omvat onder meer het bevorderen van adequaat beleid en regelgeving, het aanmoedigen van innovatie en onderzoek naar duurzame technologieën, het vergroten van het bewustzijn en het voorlichten van de bevolking over het belang van bewuste consumptie. partnerschappen en samenwerkingsverbanden tussen sectoren tot stand te brengen.

Mondiale systemen van niet-duurzame productie en consumptie hebben aanzienlijke negatieve gevolgen voor het klimaat, de biodiversiteit en de vervuiling veroorzaakt, zonder tekenen van afname te vertonen. De lineaire manier waarop deze systemen functioneren en de wereldeconomie aandrijven, heeft geleid tot een onlosmakelijk verband tussen economische welvaart, de uitputting van natuurlijke hulpbronnen en de negatieve gevolgen voor mens en planeet.

De transitie naar duurzamere bedrijfsmodellen kan niet alleen het economisch herstel stimuleren, maar ook bijdragen aan de beperking van de klimaatverandering en de bescherming van natuurlijke hulpbronnen.

Het adopteren van duurzame consumptie- en productiebenaderingen, ondersteund door circulaire economische modellen en ander duurzaam beleid, kan een aantal belangrijke voordelen opleveren:

• Armoedebestrijding en economische ontwikkeling – Deze benaderingen kunnen aanjagers worden van armoedebestrijding en economische ontwikkeling, en tegen 2060 een gemiddelde inkomensstijging van 8% tot 13% opleveren in lage- en middeninkomenslanden, en tot 4% in landen met hoge inkomens .
• Beperking van de klimaatverandering – Duurzame consumptie en productie hebben het potentieel om de uitstoot van broeikasgassen tegen 2060 met wel 90% te verminderen. Door efficiëntere praktijken toe te passen en hernieuwbare energie te gebruiken, kunnen we een belangrijke bijdrage leveren aan het verzachten van de klimaatverandering.
• Voordelen voor de biodiversiteit, de gezondheid en de vervuiling – Deze benaderingen hebben ook positieve gevolgen voor de biodiversiteit, de gezondheid en de vervuiling, aangezien ze naar verwachting zullen resulteren in een vermindering van de winning van hulpbronnen met 25%. Nu de stijging van de consumptie in de opkomende en ontwikkelingseconomieën wordt gecompenseerd door reducties in de hoge-inkomenslanden, kunnen we nog betere resultaten behalen.
• Overgang naar inclusieve consumptiepatronen – De bevordering van duurzame consumptie en productie biedt een startpunt voor een mondiale transitie naar consumptiepatronen waar alle segmenten van de samenleving in gelijke mate van profiteren. Dit houdt in dat ervoor moet worden gezorgd dat duurzame oplossingen betaalbaar en beschikbaar zijn voor iedereen, ongeacht inkomen of geografische locatie.

Het bereiken van deze resultaten vereist een gezamenlijke inspanning van overheden, de particuliere sector, het maatschappelijk middenveld en consumenten. Het is van cruciaal belang om effectief beleid en regelgeving te implementeren die duurzame praktijken aanmoedigen, financiële prikkels bieden om de adoptie van circulaire modellen aan te moedigen en te investeren in onderzoek en ontwikkeling van duurzame technologieën. Daarnaast spelen bewustzijn en voorlichting over verantwoorde consumptie een sleutelrol bij het veranderen van gedrag en het bevorderen van duurzame keuzes.

Daarom is duurzame consumptie een bewuste en verantwoorde benadering van aankoop- en aanschafkeuzes, waarbij rekening wordt gehouden met de ecologische en sociale gevolgen van de producten en diensten die we consumeren. Het is gebaseerd op het idee dat onze consumptiebeslissingen een aanzienlijke impact hebben op het milieu en de samenleving, en daarom moeten worden genomen op een manier die de schade minimaliseert en blijvende voordelen bevordert.

Volgens het Ministerie van Milieu (MMA) impliceert duurzame consumptie het selecteren van producten die minder natuurlijke hulpbronnen gebruiken, fatsoenlijke werkgelegenheid voor fabrikanten garanderen en gemakkelijk kunnen worden hergebruikt of gerecycled. Dit impliceert het kiezen van opties die tijdens de productie minder energie, water en grondstoffen vereisen, naast het geven van prioriteit aan producten uit verantwoorde en sociaal eerlijke toeleveringsketens.

Het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) wijst er ook op dat duurzame consumptie verband houdt met het gebruik van diensten en producten die voorzien in de basisbehoeften van de gehele bevolking, waardoor de levenskwaliteit wordt verbeterd en de schade aan het milieu wordt verminderd. Dit betekent het zoeken naar alternatieven die de energie-efficiëntie, het behoud van natuurlijke hulpbronnen, de vermindering van de afvalproductie en het gebruik van niet-giftige materialen bevorderen.

Het is noodzakelijk om een bredere aanpak te hanteren, waarbij de gehele levenscyclus van het product in ogenschouw wordt genomen, van de productie tot de verwijdering of recycling ervan. Dit omvat het zoeken naar transparante informatie over producten, het vergroten van het bewustzijn over de ecologische en sociale gevolgen van onze keuzes en het toepassen van reductie-, hergebruik- en recyclingpraktijken.

Naast dat duurzame consumptie bijdraagt aan het behoud van het milieu, brengt het ook economische en sociale voordelen met zich mee. Door te kiezen voor duurzamere producten van hogere kwaliteit kunnen we op de lange termijn geld besparen. Bovendien bevordert duurzame consumptie het creëren van groene banen en sociale inclusie door bedrijven en projecten te ondersteunen die verantwoorde praktijken toepassen.

Duurzame rijkdom: de economische voordelen van het terugdringen van plasticvervuiling

Plasticvervuiling is een van de belangrijkste milieuproblemen waarmee de wereld vandaag de dag wordt geconfronteerd. Om dit probleem effectief aan te pakken, heeft de Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) stelt een systeemverandering voor die het terugdringen van het gebruik van problematische en onnodige kunststoffen combineert met de transitie naar een circulaire economie.

Het nieuwe rapport van het United Nations Environment Programme (UNEP) biedt hoop door te benadrukken dat het mogelijk is om deze vervuiling tegen 2040 met 80% terug te dringen door diepgaande beleids- en marktveranderingen, met behulp van bestaande technologieën.

Het rapport getiteld “Turning the Tap Off: How the World Can End Plastic Pollution and Create a Circular Economy” richt zich op praktische oplossingen, analyse van marktveranderingen en overheidsbeleid om overheidsbeslissingen en zakelijke acties te onderbouwen.

De in het rapport voorgestelde aanpak omvat het elimineren van problematische en onnodige kunststoffen als een eerste stap om de omvang van het probleem te verminderen. Vervolgens worden vier belangrijke veranderingen in de markt voorgesteld: hergebruik, recycling en productheroriëntatie en diversificatie.

Het bevorderen van mogelijkheden voor hergebruik, zoals hervulbare flessen en terugnameprogramma's, zou de plasticvervuiling tegen 2040 met 30% kunnen verminderen. Daartoe moeten overheden een belangrijke rol spelen bij het creëren van gezonde bedrijfsmodellen voor herbruikbare producten.

Ook recycling speelt een sleutelrol. Als recycling een stabielere en winstgevendere onderneming wordt, is het mogelijk om de plasticvervuiling tegen 2040 met nog eens 20% terug te dringen. Dit kan worden bereikt door het afschaffen van subsidies voor fossiele brandstoffen, het afdwingen van ontwerprichtlijnen die recycling vergemakkelijken, en andere maatregelen die het aandeel van plasticproducten vergroten. economisch recyclebare kunststoffen.

Daarnaast is het heroriënteren en diversifiëren van producten een belangrijke strategie. Het zorgvuldig vervangen van plastic verpakkingen door alternatieve materialen, zoals papier of composteerbare materialen, kan resulteren in een extra 17% vermindering van de plasticvervuiling.

Het rapport onderstreept dat deze oplossingen levensvatbaar zijn en dat een circulaire aanpak van de omgang met plastic aanzienlijke economische, sociale en ecologische voordelen zal opleveren. Door deze veranderingen te omarmen is het mogelijk de plasticvervuiling terug te dringen, ecosystemen te beschermen, de menselijke gezondheid te behouden en de klimaatverandering te bestrijden.

De tweede gespreksronde in Parijs over een mondiaal akkoord om plasticvervuiling aan te pakken is een cruciale kans om deze veranderingen te bevorderen en een duurzamere toekomst veilig te stellen. Met samenwerking tussen landen, bedrijven en het maatschappelijk middenveld kunnen we het doel bereiken om een einde te maken aan de plasticvervuiling en een circulaire economie te creëren, waarin plastics in de economie en uit het milieu blijven.

De transitie naar een circulaire economie, zoals benadrukt in het rapport van het United Nations Environment Programme (UNEP), zou niet alleen het probleem van plasticvervuiling oplossen, maar ook aanzienlijke economische voordelen opleveren. Geschat wordt dat deze verandering zou resulteren in een besparing van 1,27 biljoen dollar, rekening houdend met recyclingkosten en -inkomsten. Bovendien zou nog eens 3,25 biljoen dollar worden bespaard als gevolg van verminderde negatieve externe factoren zoals gezondheid, klimaat, luchtvervuiling, aantasting van het mariene ecosysteem en procesgerelateerde kosten.

De circulaire economie zou ook een positieve impact hebben op de arbeidsmarkt, met een netto toename van 700.000 banen in 2040, vooral in lage-inkomenslanden. Dit zou het levensonderhoud van miljoenen werknemers in informele omgevingen aanzienlijk verbeteren en bijdragen aan een meer inclusieve sociaal-economische ontwikkeling.

Hoewel de investeringskosten voor deze systeemverandering aanzienlijk zijn, zijn ze lager dan de kosten als de verandering niet plaatsvindt. De benodigde investeringen worden geschat op 65 miljard dollar per jaar, vergeleken met 113 miljard dollar per jaar zonder de transitie naar de circulaire economie. Een groot deel van deze middelen kan worden gemobiliseerd door geplande investeringen over te hevelen naar nieuwe productiefaciliteiten, die door de verminderde materiaalbehoeften overbodig zullen worden. Bovendien kan het heffen van een belasting op de productie van nieuw plastic, gericht op de infrastructuur die nodig is voor circulariteit, extra financiering opleveren.

Het is echter van cruciaal belang om snel te handelen, aangezien een uitstel van vijf jaar zou kunnen leiden tot een toename van 80 miljoen ton plasticvervuiling in 2040. Regelgeving speelt een sleutelrol bij het garanderen dat kunststoffen circulair worden ontworpen. Er kunnen regelingen op basis van Uitgebreide Producentenverantwoordelijkheid (ERP) worden geïmplementeerd om de operationele kosten te dekken die verband houden met de verantwoorde inzameling, recycling en verwijdering van plastic producten aan het einde van hun levensduur.

Om deze transitie te bewerkstelligen is een reeks internationaal overeengekomen overheidsbeleid nodig. Dit beleid kan bestaan uit het vaststellen van criteria voor het verbieden van bepaalde plastic producten, het grensoverschrijdend delen van kennis, het vaststellen van minimale operationele normen voor REP-regelingen en andere regelgeving. Bovendien kan een mondiale belastingstructuur worden opgezet om een gelijk speelveld te garanderen tussen gerecycleerde en nieuwe materialen, waardoor het concurrentievermogen wordt gestimuleerd en schaalvoordelen voor duurzame oplossingen worden gecreëerd.

De geïntegreerde aanpak van overheidsbeleid en regelgevingsinstrumenten speelt een sleutelrol bij het transformeren van de levenscyclus van plastic. Door synergieën tussen verschillende maatregelen te combineren, is het mogelijk duurzamere praktijken aan te moedigen en plasticvervuiling effectief aan te pakken.

Een cruciaal aspect is de implementatie van ontwerpregels die erop gericht zijn kunststofproducten economisch recyclebaar te maken. Deze regels kunnen worden gecombineerd met ambitieuze doelstellingen voor de integratie van gerecyclede inhoud, naast gerichte fiscale stimuleringsmaatregelen voor recyclingfabrieken. Deze aanpak versterkt de circulaire economie, vermindert tegelijkertijd de vraag naar nieuwe kunststoffen en stimuleert efficiënte recycling.

Het rapport benadrukt ook het belang van specifiek beleid dat meerdere gebieden bestrijkt. Daartoe behoren de definitie van normen voor het ontwerp van kunststofproducten, waarbij veiligheidsaspecten en prikkels voor het gebruik van composteerbare en biologisch afbreekbare kunststoffen in aanmerking worden genomen. Het stellen van minimale recyclingdoelstellingen is essentieel om de inzameling en correcte verwerking van plastic afval te stimuleren.

Het implementeren van belastingen, verboden en effectieve communicatiestrategieën draagt ook bij aan gedragsverandering en het terugdringen van de overmatige consumptie van plastic.

Overheidsopdrachten spelen een belangrijke rol bij het bevorderen van duurzame producten en het creëren van vraag naar alternatieven voor conventionele kunststoffen. Bovendien kan een goede etikettering consumenten duidelijke informatie geven over de milieu-impact van plastic producten, waardoor bewustere keuzes worden gestimuleerd.

Het aannemen van dit overheidsbeleid en deze regelgeving pakt niet alleen de plasticvervuiling aan, maar stimuleert ook de transitie naar een circulaire economie. Door een gunstig klimaat voor innovatie en investeringen in duurzame oplossingen te creëren, hebben deze maatregelen het potentieel om aanzienlijke economische, sociale en ecologische voordelen te genereren.

De impact van klimaatverandering: empowerment van vrouwen in Soedan

Klimaatverandering heeft in veel delen van de wereld een onevenredige impact op vrouwen, vooral in landen als Soedan, waar zij een cruciale rol spelen in de voedselzekerheid en de opvoeding van kinderen, maar waar zij bij de besluitvorming met barrières worden geconfronteerd.

Een innovatief project onder leiding van het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) in samenwerking met de Soedanese Hoge Raad voor het Milieu en Natuurlijke Hulpbronnen brengt echter hoop en empowerment voor Soedanese vrouwen. Het project is gericht op het opbouwen van veerkracht tegen klimaatverandering in 43 gemeenschappen in de staat Witte Nijl, met speciale aandacht voor vrouwen en het implementeren van op de natuur gebaseerde oplossingen – SBN.

Dit project, gefinancierd door de Global Environment Facility, een belangrijke internationale financier van projecten op het gebied van klimaatverandering, heeft tot doel kwetsbare gemeenschappen te versterken door de actieve participatie van vrouwen. Een concreet voorbeeld van deze empowerment is de oprichting van een ontwikkelingscommissie in het dorp Elmassad in 2018. Een essentiële richtlijn voor deze commissie is de opname van minimaal 30%-vrouwen in het bestuur.

Deze commissie was toegewijd aan het analyseren en begrijpen van de manier waarop klimaatverandering de lokale gemeenschap beïnvloedde. Door de uitdagingen en specifieke behoeften in kaart te brengen, konden ze adaptieve strategieën ontwikkelen om de gevolgen van de klimaatverandering aan te pakken. Dit omvat het implementeren van droogteresistente landbouwmethoden die de voedselzekerheid helpen garanderen, evenals een verbeterde toegang tot water, essentieel voor gemeenschappen om te overleven en te bloeien.

Door vrouwen bij deze inspanningen te betrekken, geeft het project hen niet alleen een sterkere en invloedrijkere stem, maar erkent het ook hun centrale rol bij het opbouwen van veerkracht en het vinden van duurzame oplossingen. Het empoweren van vrouwen in Soedan komt niet alleen rechtstreeks ten goede aan deze lokale gemeenschappen, maar draagt ook bij aan bredere vooruitgang op het gebied van gendergelijkheid en duurzame ontwikkeling.

Dit initiatief illustreert het belang van het aanpakken van de klimaatverandering op een inclusieve en rechtvaardige manier. Door vrouwen centraal te stellen in de klimaatactie is het mogelijk effectievere en duurzamere resultaten te bereiken. Door vrouwen in staat te stellen de uitdagingen van de klimaatverandering het hoofd te bieden, wordt een solide basis gelegd voor een veerkrachtiger en duurzamere toekomst voor iedereen, ongeacht geslacht.

Eén van de benaderingen van het project is het planten van fruitbomen, die niet alleen voor voedzaam voedsel zorgen, maar ook voor schaduw. Onderzoek toont aan dat een gezonde boom op een zonnige dag hetzelfde koelvermogen kan hebben als twee huishoudelijke airconditioners die 24 uur draaien. Deze slimme strategie helpt de impact van de verzengende hitte te verzachten en het comfort van lokale gemeenschappen te verbeteren.

Daarnaast heeft het project zich gericht op het empoweren van vrouwen met een verscheidenheid aan klimaatadaptatietechnieken. Meer dan 1.000 vrouwen zijn getraind om groenten te verbouwen onder ongunstige weersomstandigheden, waardoor ze zelfs in tijden van schaarste voedsel kunnen produceren. Deze essentiële vaardigheid versterkt niet alleen de voedselzekerheid, maar geeft vrouwen ook een gevoel van onafhankelijkheid en empowerment.

Met behulp van op de natuur gebaseerde oplossingen wijdde het project zich ook aan het herstel van bijna 4.000 hectare bos en landbouwgrond met behulp van inheemse soorten. Als gevolg hiervan hebben meer dan 8.000 huizen in de staat Witte Nijl nu toegang tot weerbestendige voedsel- en waterbronnen. Deze maatregelen zorgen niet alleen voor een duurzamer levensonderhoud, maar beschermen en versterken ook lokale ecosystemen.

Met veelbelovende resultaten wil het project de omvang en het bereik vergroten, zodat meer boeren in het hele land hiervan kunnen profiteren. Er zijn al aanwijzingen dat dit op organische wijze gebeurt, waarbij kleine boeren zaden van verbeterde gewasvariëteiten verspreiden onder andere leden van de gemeenschap. Het langetermijndoel is om deze benaderingen voor het opbouwen van de klimaatbestendigheid van boeren te integreren in het lokale aanpassingsbeleid.

Het belang van dergelijke projecten wordt benadrukt door deskundigen die de noodzaak benadrukken om te investeren in klimaatadaptatiemaatregelen. Er wordt geschat dat een investering van 1,7 biljoen dollar wereldwijd in dit opzicht meer dan 7 biljoen dollar aan economisch rendement zou opleveren, naast het redden van levens. Lage- en middeninkomenslanden hebben aangedrongen op grotere toezeggingen om klimaatadaptatie te financieren, waarbij ze de dringende behoefte aan middelen onderkenden om de verwoestende gevolgen van klimaatverandering aan te pakken.

Kleine acties, grote impact: de kracht van individuele keuzes bij het verzachten van de klimaatverandering

Het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) speelt een cruciale rol bij het stimuleren van de aanpassing aan de klimaatverandering over de hele wereld. Naast het verstrekken van wetenschappelijke gegevens en rapporten om de huidige situatie en de noodzaak van actie te informeren, implementeert UNEP veldprojecten die effectieve en bewezen oplossingen demonstreren.

Tot nu toe heeft UNEP meer dan 75 aanpassingsprojecten ondersteund in meer dan 50 landen, verspreid over diverse regio's en sociaal-economische contexten. Deze projecten zijn bedoeld om ongeveer 2,5 miljoen mensen ten goede te komen, 113.000 hectare land te herstellen, de kennis over klimaatadaptatie te verbeteren voor 60.000 individuen en 131 instellingen, en om meer dan 1.100 wateropvangstructuren en 82 weerstations te bouwen.

Deze UNEP-inspanningen zijn van cruciaal belang om aan te tonen dat aanpassing mogelijk en effectief is. Door middel van innovatieve, op de natuur gebaseerde oplossingen zoals het gebruik van veerkrachtige landbouwtechnieken, het herstellen van natuurlijke ecosystemen en het implementeren van adaptieve infrastructuur, tonen UNEP-projecten aan dat klimaatadaptatie de veerkracht van gemeenschappen kan verbeteren en natuurlijke hulpbronnen kan beschermen.

Het is echter belangrijk om te erkennen dat, hoewel deze projecten belangrijk zijn, ze slechts een klein deel vertegenwoordigen van de respons die nodig is om de mondiale uitdagingen van de klimaatverandering aan te pakken. De omvang van het probleem vraagt om gecoördineerde actie op nationaal, regionaal en mondiaal niveau. Daarom speelt UNEP ook een sleutelrol bij het bieden van beleidsondersteuning, het bevorderen van partnerschappen tussen overheden, de particuliere sector en het maatschappelijk middenveld, en het delen van goede praktijken en geleerde lessen.

Landen moeten uitgebreid veldwerk verrichten om hun veerkracht tegen klimaatverandering op te bouwen en de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen. Het nastreven van projecten die dubbele voordelen bieden, namelijk aanpassing en mitigatie versterken, is van cruciaal belang voor het optimaliseren van investeringen en het behalen van significante resultaten. Bovendien is het belangrijk om rekening te houden met de bijkomende voordelen van deze acties, zoals het scheppen van banen en een verbeterd levensonderhoud in gemeenschappen.

Ecosysteemoplossingen spelen een cruciale rol in dit veldwerk, waarbij vooral het herstel van veengebieden en bossen effectief is. Deze acties helpen niet alleen koolstof vast te leggen, maar bieden ook aanpassingsdiensten zoals wateropslag en -filtratie en bescherming tegen extreme weersomstandigheden.

Natuurbehoud en natuurherstel spelen een sleutelrol bij het oplossen van de uitdagingen van het aanpassen en verzachten van de klimaatverandering. Door ecosystemen te behouden en te herstellen, kunnen we het natuurlijke vermogen van de planeet om zich te beschermen tegen de gevolgen van het klimaat versterken.

UNEP leidt de inspanningen ter ondersteuning van de doelstellingen van de Overeenkomst van Parijs, waarbij wordt getracht de mondiale temperatuurstijging onder de 2°C te houden en te streven naar een ambitieuzer doel van 1,5°C. Daartoe heeft UNEP een routekaart ontwikkeld met oplossingen in zes sleutelsectoren, waaronder energie, industrie, landbouw, bosbouw, transport, gebouwen en steden. Deze sectoren zijn essentieel voor het terugdringen van de uitstoot en het bereiken van klimaatstabiliteit.

De Conferentie van de Verenigde Naties over klimaatverandering (COP27) in 2022 lag de nadruk op aanpassing, financiering en rechtvaardige transitie.

Aanpassing aan de klimaatverandering is voor de meeste landen over de hele wereld een dringende noodzaak. Volgens gegevens van C.Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering (UNFCCC)hebben ruim acht van de tien landen die partij zijn al instrumenten voor aanpassingsplanning ingevoerd. Dit duidt op een brede erkenning van het belang van voorbereiding op de gevolgen van klimaatverandering.

Hoewel het besef van de noodzaak van aanpassing groeit, zijn de geschatte kosten voor het implementeren van aanpassingsmaatregelen in ontwikkelingslanden echter aanzienlijk hoger dan de huidige internationale financieringsstromen voor dit doel. Er wordt geschat dat de aanpassingskosten vijf tot tien keer hoger zijn dan de momenteel beschikbare middelen. Dit benadrukte verschil laat de aanzienlijke kloof zien die moet worden opgevuld om ervoor te zorgen dat landen over de noodzakelijke middelen beschikken om de uitdagingen van de klimaatverandering het hoofd te bieden.

Om deze lacunes te overbruggen zijn ongekende politieke wil en langetermijninvesteringen in de aanpassing aan de klimaatverandering van cruciaal belang. Regeringen moeten, in partnerschap met internationale organisaties, de particuliere sector en het maatschappelijk middenveld, samenwerken om robuuste aanpassingsstrategieën te ontwikkelen en deze effectief uit te voeren.

Deze investeringen moeten een reeks problemen aanpakken, van klimaatbestendige infrastructuur tot het versterken van lokale gemeenschappen en het beschermen van natuurlijke ecosystemen. Bovendien is het essentieel dat ontwikkelingslanden adequate financiële steun en geavanceerde technologieën krijgen om hun aanpassingsvermogen te vergroten.

Biologische diversiteit: een unieke schat voor de mensheid

Biologische diversiteit is een onschatbare schat die de rijkdom en verscheidenheid van het leven op onze planeet omvat. Het omvat alle ecosystemen, van de diepten van de oceanen tot weelderige bossen en dorre habitats. Deze biodiversiteit wordt momenteel echter bedreigd door de ongebreidelde menselijke activiteit.

Het verlies aan biodiversiteit is een ongekende crisis waarmee we vandaag de dag worden geconfronteerd. De overexploitatie van natuurlijke hulpbronnen, vernietiging van habitats, vervuiling, klimaatverandering en ander menselijk handelen hebben geleid tot het uitsterven van soorten en de achteruitgang van ecosystemen over de hele wereld. Dit verlies aan biodiversiteit heeft niet alleen gevolgen voor de dieren en planten die deze ecosystemen bewonen, maar heeft ook een directe impact op het menselijk leven.

De wetenschappelijke gemeenschap heeft herhaaldelijk gewaarschuwd voor de ernst van deze drievoudige planetaire crisis waarmee we worden geconfronteerd: klimaatverandering, verlies van natuur en biodiversiteit, en vervuiling en afval. Deze problemen zijn met elkaar verbonden en versterken elkaar wederzijds, waardoor de negatieve gevolgen voor onze planeet en ons bestaan zelf worden verergerd.

Biodiversiteit speelt een sleutelrol bij het handhaven van de stabiliteit en veerkracht van ecosystemen. Het levert essentiële ecosysteemdiensten zoals bestuiving van planten, waterzuivering, ongediertebestrijding en klimaatregulering. Daarnaast is biodiversiteit een onuitputtelijke bron van inspiratie voor wetenschappelijke vooruitgang, medicijnen en de ontwikkeling van duurzame technologieën.

Het verduurzamen van de landbouwhandel vereist bijvoorbeeld een alomvattende aanpak waarbij alle actoren in de toeleveringsketen worden betrokken. Het implementeren van duurzame praktijken vereist samenwerking tussen overheden, de particuliere sector, het maatschappelijk middenveld en bewuste consumenten.

Een van de belangrijkste maatregelen die moeten worden genomen, is beleidscoherentie en -convergentie. Dit houdt in dat milieu- en sociale overwegingen worden geïntegreerd in het handels-, landbouw- en ontwikkelingsbeleid. Overheden kunnen regelgeving en prikkels creëren om duurzame landbouwpraktijken te bevorderen, zoals het verminderen van het gebruik van landbouwchemicaliën, het beschermen van natuurlijke habitats en het bevorderen van koolstofarme landbouw.

Daarnaast staat samenwerking tussen consumenten, producenten en investeerders centraal. Consumenten spelen een belangrijke rol bij het eisen van duurzame landbouwproducten en het ondersteunen van bedrijven die zich inzetten voor verantwoorde praktijken. Producenten kunnen op hun beurt duurzame landbouwmethoden toepassen, zoals biologische landbouw, agro-ecologie en bodembehoud. Investeerders kunnen hun middelen richten op bedrijven en projecten die prioriteit geven aan duurzaamheid in hun activiteiten.

Er zijn verschillende instrumenten beschikbaar om de duurzaamheid van de landbouwhandel te bevorderen. Overheidsregels kunnen minimumnormen voor duurzaamheid en ecologische en sociale verantwoordelijkheid vaststellen. Vrijwillige duurzaamheidsnormen en certificeringen, zoals biologische certificering, Fair Trade en de Rainforest Alliance, helpen bij het identificeren van verantwoord geproduceerde landbouwproducten. Zakelijke verplichtingen zijn ook belangrijk, aangezien veel grote bedrijven ambitieuze duurzaamheidsdoelstellingen stellen voor hun activiteiten en toeleveringsketens.

Op multilateraal niveau wordt een aantal acties ondernomen om de kloof tussen de handels- en de milieusector te dichten. De “Glasgow Leaders Declaration on Forests and Land Use” en de “Forestry, Agricultural and Trade Dialogue” (FACT), een resultaat van de Conferentie van de Verenigde Naties over klimaatverandering (COP26) in 2021 bieden belangrijke richtsnoeren voor gezamenlijke acties. Deze initiatieven benadrukken het belang van het aanpakken van ontbossing en aantasting van het milieu in toeleveringsketens en schetsen een routekaart voor actie.

Bovendien is de “Structured Discussions on Trade and Environmental Sustainability” (TESSD) een belangrijk forum geweest voor het bespreken van handels- en milieukwesties, geleid door leden van de Wereldhandelsorganisatie (WTO). Deze discussies vormen een aanvulling op het werk van de WTO-Commissie voor Handel en Milieu, die ernaar streeft de bestaande handelsregels te verbeteren door er milieu- en duurzame overwegingen in op te nemen.

Het is echter belangrijk op te merken dat de multilaterale handelsregels nog steeds geen alomvattende aanpak bieden voor belangrijke duurzaamheidskwesties, zoals ontbossing. Als reactie op deze kloof willen landen als Groot-Brittannië en de Europese Unie regelgeving aannemen voor ontbossingsvrije toeleveringsketens. Deze regelgeving is bedoeld om ervoor te zorgen dat geïmporteerde producten voldoen aan strikte milieu- en sociale normen, met als doel een bijdrage aan ontbossing en bosdegradatie te voorkomen.

Een andere belangrijke aanpak is het versterken van duurzaamheidsbepalingen in vrijhandelsovereenkomsten. Steeds vaker nemen landen specifieke handels- en milieuhoofdstukken op in hun handelsovereenkomsten, waarbij verplichtingen en waarborgen worden vastgelegd om duurzame praktijken te bevorderen. In deze hoofdstukken kunnen kwesties worden behandeld als milieubescherming, behoud van biodiversiteit, duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen en de bestrijding van illegale, ongemelde en ongereguleerde visserij.

Daarnaast worden ook de mechanismen voor effectbeoordeling verbeterd. Het is van essentieel belang dat het bedrijfsbeleid wordt geanalyseerd in termen van de gevolgen ervan voor het milieu en de samenleving, om risico's en kansen voor duurzaamheid te identificeren. Een alomvattende effectbeoordeling kan helpen verzachtende maatregelen te identificeren en ervoor te zorgen dat handelsovereenkomsten verenigbaar zijn met doelstellingen op het gebied van milieu en duurzame ontwikkeling.

Brazilië: een groene reus in het genereren van duurzame banen

Brazilië bevindt zich in een bevoorrechte positie om zijn ontwikkeling te stimuleren door de invoering van een duurzamere energiematrix. Met bijna 50% van zijn energie afkomstig uit hernieuwbare bronnen, vertoont het land een aanzienlijk potentieel voor groei van de groene economie en duurzamere werkgelegenheidscreatie.

Momenteel is Brazilië de tweede grootste werkgever in de duurzame energiesector, na China. De biobrandstoffen-, zonne-, waterkracht- en windenergie-industrie is goed voor 10% van alle groene banen in de wereld. Deze cijfers benadrukken het belang en de positieve impact die hernieuwbare energiebronnen hebben op de Braziliaanse economie.

Het land beschikt over overvloedige natuurlijke hulpbronnen en een unieke biodiversiteit, wat een enorm potentieel biedt om de economie te stimuleren door middel van duurzame activiteiten. De transitie naar schone energiebronnen, zoals wind- en zonne-energie, biedt niet alleen werkgelegenheid, maar draagt ook bij aan het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen en het beperken van de klimaatverandering.

Sectoren als wind- en zonne-energie zijn in opkomst in Brazilië. Offshore-energie heeft bijvoorbeeld een aanzienlijk exploratiepotentieel, dat in de loop der jaren veel banen kan opleveren. Bovendien biedt de toeleveringsketen van deze industrieën, van de installatie van systemen tot de vervaardiging van componenten en technische diensten, gediversifieerde werkgelegenheidskansen op verschillende technische en administratieve niveaus.

Biobrandstoffen en waterkracht spelen ook een belangrijke rol bij het genereren van groene banen in Brazilië. Deze traditionele sectoren van de energiesector hebben aanzienlijk bijgedragen aan de economie en hebben een aanzienlijk deel van de duurzame beroepsbevolking van het land in dienst genomen.

Naast de directe impact op het scheppen van banen, brengen investeringen in duurzame energie en duurzaamheidsprojecten bredere sociaal-ecologische voordelen met zich mee. Klimaatactie en de uitvoering van herstelprojecten, agroforestry en prikkels om de uitstoot terug te dringen kunnen extra banen genereren en bijdragen aan de lokale ontwikkeling.

Om dit volledige potentieel te benutten en duurzame ontwikkeling verder te stimuleren, is het echter van cruciaal belang dat Brazilië blijft investeren in innovatieve technologieën, gunstig beleid en regelgeving versterkt en de samenwerking tussen de publieke en private sector bevordert. De transitie naar een groene economie zal niet alleen de economische ontwikkeling stimuleren, maar ook helpen de natuurlijke hulpbronnen van het land te behouden en een duurzamere toekomst voor toekomstige generaties te garanderen.

Brazilië heeft een enorm potentieel als het gaat om groen werken. Als een van de grootste economieën ter wereld en de thuisbasis van uiterst relevante ecosystemen, rijk aan natuurlijke hulpbronnen en biodiversiteit, bevindt het land zich in een bevoorrechte positie om een duurzamere economie te stimuleren.

Groen werk is een cruciaal segment met het oog op de noodzaak om duurzamere economieën te vormen, en Brazilië heeft zich in dit opzicht onderscheiden. Dat blijkt uit gegevens verzameld door de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (IDB)Brazilië is het land met de hoogste aanwervingspercentages voor groene banen onder de grote economieën van Latijns-Amerika. Bovendien noteerde het land een aanzienlijk groeipercentage in deze sector na de gevolgen van de werkloosheid als gevolg van de pandemie.

Ondanks deze vooruitgang is er nog steeds ruimte om de groei van groene banen in Brazilië te versnellen. De expansie in deze sector vindt langzamer plaats dan op de bredere arbeidsmarkt. Dit geeft aan dat het noodzakelijk is om de ontwikkeling van gekwalificeerde professionals te vergroten om te werken in activiteiten die verband houden met het koolstofvrij maken en duurzaamheid.

Brazilië heeft al 10% van alle groene banen in de wereld in handen, wat een aanzienlijk concurrentievoordeel voor het land betekent. Er zijn echter ook uitdagingen die overwonnen moeten worden. De groene banengroei in Brazilië en Latijns-Amerika als geheel is nog steeds trager dan zij zou kunnen zijn en is geconcentreerd in een paar specifieke bedrijfstakken. Het land heeft daarom de kans om zowel de vraag als het aanbod van groen talent te vergroten, in lijn met de klimaat- en duurzaamheidsdoelstellingen.

Wat de meest gevraagde groene banen betreft, benadrukken deze gegevens de landbouw, zakelijke dienstverlening en productie in Brazilië. Bovendien is er de afgelopen jaren een aanzienlijke groei geweest in het aantal professionals die zijn opgeleid in milieudiensten, risicoherkenning en het planten van bomen, wat wijst op een positieve trend in de ontwikkeling van groene vaardigheden in het land.

Als zodanig heeft Brazilië een aanzienlijk potentieel om groen werk te stimuleren en op weg te gaan naar een duurzamere economie. Het is noodzakelijk om de ontwikkeling van gekwalificeerde professionals te versterken, de diversificatie van de betrokken sectoren uit te breiden en de versnelde groei van groene banen te stimuleren. Investeren op dit gebied stimuleert niet alleen de economische ontwikkeling, maar draagt ook bij aan de bescherming van het milieu en het creëren van een duurzamere toekomst voor toekomstige generaties.